پیامبرِ اسلام و دستورِ قتلِ کاتبِ قرآن
از وقایع تاریخی قابل توجه سال های نخستین پیامبری محمد، مرتد شدن کاتب وحی او ، عبدالله بن ابی سرح است. وی که از محارم و یکی از نزدیک ترین اصحاب محمد، و کاتب وحی وی نیز بشمار میرفت. پس از چندی نسبت به کیفیت نزول و ماهیت آیات قرآن شک کرد! زیرا که ابی سرح چندین بار واژه ها و جملات آیات نازل شده را به دلخواه خود تغییر داد و محمد نیز آن آیات را پذیرفت! همین امر شک و تردید ابی سرح را برانگیخت تا آنجا که سرانجام، ابی سرح در مورد آیه » فتبارک الله احسن الخالقین« (سوره مومنون آیه 14 ) با محمد اختلاف پیدا کرد. ابی سرح معتقد بود که: » این آیه را من سروده ام و محمد آنرا از من دوزدیده است.« پس از این اختلاف ابی سرح از دین اسلام خارج شد و پیغمبر نیز کشتن و خون او را حلال کرد.(!)
کامل، ج 1، ص295، تفسیر شریف لاهیجی،ج 1، ص794-795، تاریخ طبری ص 4، ص 1187- 1303، تفسیر شیخ الفتوح رازی، ج 5، ص 7، 18، فتوح البلدان، بلاذری، ص 383-384
اسلام شناسی، علی میرفطروس، ج 1، چ 12، ص
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر